Wzrost osobowy nie jest wszakże jednostką wymierną. Jest to wzrost w utrzymanej w ryzach niezgodzie, którego nie można przyłożyć do żadnej miary ani porównać do czyichkolwiek osiągnięć. W takiej nauce człowiek może naśladować innych tylko jeśli idzie o wysiłek twórczej wyobraźni i raczej iść za nimi, niż naśladować ich chód. Uczenie się, które ja cienię, jest niewymiernym stwarzaniem się na nowo.
Ludzie któzy przywykli do tego, że ocenia się ich własny wzrost osobowy według jednostek miary określonych przez innych, niebawem sami do siebie przykładają tę samą miarkę. (...) Jakże mogą ludzie przykrojeni na taką miarę pojąć zjawiska niewymierne? Wymykają im się z rąk. Dla nich to, czego nie da się zmierzyć, staje się drugorzędne, groźne. Nie trzeba ich ograbiać z twóczych sił. W wyniku nauczania oduczyli się "być sobą" i cenią tylko to, co zostało wyprodukowane lub mogłoby być wyprodukowane."
Ivan Illich
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz